สวัสดีคับ. ผมอายุ16ปี ตอนนี้อยุ่ม.5ละคับ
ทำไงดีคับ คือ เราแอบชอบคนๆหนึ่งๆ ซึ่งเขาก่เป้นผู้ชายแหละคับ ประมาณ4ปีได้ ตอนที่เขาอยู่ม.ต้นอยู่เลย. งั้นมาเริ่มเข้าเรื่องเลยละกัล
_ตอนนั้นเราก่ไม่ได้คิดอะไรกับเขาด้วยหรอก แต่พอเวลาผ่านไป มันมีความรุ้สึกว่า รู้สึกดีที่ได้อยู่ใกล้เขา.
_เขาก่คงเป้นผู้ชายที่ไม่ได้คิดกับผู้ชายด้วยกันหรอก(มั้ง) แต่ มันก่คล้าย ไบอ่ะคับ เช่น นิสัย การพูดคุย การแต่งตัวอะไรของเขา
_ต่อมาด้วยความที่เราเขิลอาย เราก่ไม่ค่อยได้ไปคุยอะไรกับเขาหรอก ด้วยความที่เราเริ่มรู้ตัวว่าเราอาจจะเป็นเกย์ ที่ไม่ได้สนิทอะไรกับเขาหนัก
_พอมาอีกทีหนึ่ง ก่รู้ตัวว่า เราชอบเขา เราอยากที่จะสนิทกับเขา เราแอบห่วงที่เขาคุยกับคนอื่น ทั้งๆที่เราไม่ได้เป้นอะไรกับเขา
_แต่มันก่มีอุปสรรค์ความรักเข้ามาซึ่ง เรารุ้ว่าเพื่อนสนิทเรา ก่ชอบคนเดียวกัน. เพื่อนคนนี้มีนามสมมุติว่า "เอ" ซึ่งเขาเป็นคนที่เปิดเผยซึ่งชอบใครเขาก่บอกคนอื่นว่า "เราชอบคนนี้"
_ซึ่งตอนนั้น เราก่ตกใจ ซึ่งเราก่ไม่ได้ไปทักทาย หรือคุยอะไรกับเขา ซึ่งเราเป้นที่เงียบๆไม่ค่อยแสดงออกให้คนอื่นรู้
_แล้วในใจก่รู้สึกเริ่มท้อที่เรา ไม่ได้มีอะไรที่ดีจะไปสู้เอได้เลย
_ซึ่งตอนนั้น ก่ประมาณม.2 ตอนนั้นเราได้รู้จักกับครูผู้หญิงคนนึงที่ เรา ไว้ใจที่จะคุย และตอนนั้นเราเริ่มร้องไห้ น้ำตาซึม
ครู👩:อ่าว แล้วนี่เราร้องไห้ทำไมล่ะ
เรา : ครุคับ การที่เราสู้คนที่เรารัก เพื่อจะเผชิญคนที่จะชอบเขานี่ มันเหนื่อยมากเลยใช่ไหมครู (ตอนนั้นเราถามครูด้วยความที่เรากังวลใจ)
ครู👩:แล้วเราไปชอบใครมาละ
เรา: เราชอบผู้ชายคนนั้น บลาๆ
ครู👩:ถ้าชอบเขา. ก่ไปบอกชอบเชาสิ เปิดใจไปคุยกับเขาเลยสิ กล้าๆหน่อยสิเราอ่ะ
*ด้วยความที่ตอนนั้นเราก้เก้บแรงที่จะไปพูดบอกว่าเราชอบเขาขนาดไหน
_ต่อมา เราตัดสินใจว่า เราชอบเขา แต่ เขาอยู่ดีๆกับลูบหลังแล้วมาบอกว่า "ขอโทดนะเราไม่ได้ชอบอ่ะ". ตอนนั้นในใจนี่น้ำตาจะแตกแล้วด้วยความเป้นเพื่อนกันเราจึงตอบกลับว่า
"บ้าหรอ ใครว่ากูชอบ" ตอนนั้นก่ฝืนยิ้มทั้งทีข้างในไม่ไหวแล้ว
_อืมตอนนั้นก่เป้นวันศุกร์หลังจากกลับบ้าน ตามภาษาอกหักเขาก่จะเปิดเพลงเศร้าแน่นอน. ตามไปด้วยน้ำตาที่สะอึกสะอื้น
_พอเวลาผ่านไป (ขอข้ามบางเรื่องละกัลเดียวมันจะยาวมาก) เราสองคนก่เป้นเพื่อนกันอยุ่เราเคยมีประสบการณ์ดีๆความทรงจำดี เช่น ตอนที่เราเปิดเพลงใส่หูฟังอยุ่นั้น มันก่มาแย่งหูฟังข้างหนึ่งมาฟัง บ้าง และตอนสระว่ายน้ำรรมั้ง ในตอนที่เราคิดจะตัดใจเขาให้ได้
_จนจบม. 3 เราก่คิดว่าเราจะลองย้ายรรสักปีหนึ่งแล้วก่จะกลับมาแข้มแข็งอีกครั้ง
_หนึ่งปีผ่านมาเราก่กลับมารรอีกครั้ง. ซึงเรามั่นใจว่าเราแข้มแข็งพอที่เราจะลืมมันได้
_แต่พอเวลาผ่านไป1ปีกว่า. กับคนที่เราชอบนั้น เขามีแฟนแล้ว.
_ซึ่งอยุ่ดีๆความเจ้บปวดมันก่มาหาอีกครั้งตอนนั้นเราก่ทำเป้นมีความสุข เฮฮา ด้วยความที่เราได้คุยกับเพื่อนที่ห่างไป1ปี
_ซึ่งเราด้วยความที่เราเศร้าอยุ่ในใจ
หลังจากความที่เราทุกข์ใจอยุ่นั้น. มันก่ค่อยๆเป้นความเกลียดแทน. ด้วยความที่แฟนของเขาเป้นผญรุ่นน้อง เราก่มีความที่เราไม่ชอบ
บลาๆๆ (เพราะมันยาวววงวววมากกกกๆ)
สุดท้ายนี่เราอยากจะถามคนที่เข้ามาอ่าน ของเราว่า. เราควรทำอย่างไรดี เมือคนที่ชอบเขามีแฟนเป้นผญ และ เราควรใช้วิธีไหนบ้างที่เราจะไม่รุ้เจ้บอีกเพราะว่าเราเหนื่อยมากพอแล้ว
ทำไงดีอ่ะ.
ทำไงดีคับ คือ เราแอบชอบคนๆหนึ่งๆ ซึ่งเขาก่เป้นผู้ชายแหละคับ ประมาณ4ปีได้ ตอนที่เขาอยู่ม.ต้นอยู่เลย. งั้นมาเริ่มเข้าเรื่องเลยละกัล
_ตอนนั้นเราก่ไม่ได้คิดอะไรกับเขาด้วยหรอก แต่พอเวลาผ่านไป มันมีความรุ้สึกว่า รู้สึกดีที่ได้อยู่ใกล้เขา.
_เขาก่คงเป้นผู้ชายที่ไม่ได้คิดกับผู้ชายด้วยกันหรอก(มั้ง) แต่ มันก่คล้าย ไบอ่ะคับ เช่น นิสัย การพูดคุย การแต่งตัวอะไรของเขา
_ต่อมาด้วยความที่เราเขิลอาย เราก่ไม่ค่อยได้ไปคุยอะไรกับเขาหรอก ด้วยความที่เราเริ่มรู้ตัวว่าเราอาจจะเป็นเกย์ ที่ไม่ได้สนิทอะไรกับเขาหนัก
_พอมาอีกทีหนึ่ง ก่รู้ตัวว่า เราชอบเขา เราอยากที่จะสนิทกับเขา เราแอบห่วงที่เขาคุยกับคนอื่น ทั้งๆที่เราไม่ได้เป้นอะไรกับเขา
_แต่มันก่มีอุปสรรค์ความรักเข้ามาซึ่ง เรารุ้ว่าเพื่อนสนิทเรา ก่ชอบคนเดียวกัน. เพื่อนคนนี้มีนามสมมุติว่า "เอ" ซึ่งเขาเป็นคนที่เปิดเผยซึ่งชอบใครเขาก่บอกคนอื่นว่า "เราชอบคนนี้"
_ซึ่งตอนนั้น เราก่ตกใจ ซึ่งเราก่ไม่ได้ไปทักทาย หรือคุยอะไรกับเขา ซึ่งเราเป้นที่เงียบๆไม่ค่อยแสดงออกให้คนอื่นรู้
_แล้วในใจก่รู้สึกเริ่มท้อที่เรา ไม่ได้มีอะไรที่ดีจะไปสู้เอได้เลย
_ซึ่งตอนนั้น ก่ประมาณม.2 ตอนนั้นเราได้รู้จักกับครูผู้หญิงคนนึงที่ เรา ไว้ใจที่จะคุย และตอนนั้นเราเริ่มร้องไห้ น้ำตาซึม
ครู👩:อ่าว แล้วนี่เราร้องไห้ทำไมล่ะ
เรา : ครุคับ การที่เราสู้คนที่เรารัก เพื่อจะเผชิญคนที่จะชอบเขานี่ มันเหนื่อยมากเลยใช่ไหมครู (ตอนนั้นเราถามครูด้วยความที่เรากังวลใจ)
ครู👩:แล้วเราไปชอบใครมาละ
เรา: เราชอบผู้ชายคนนั้น บลาๆ
ครู👩:ถ้าชอบเขา. ก่ไปบอกชอบเชาสิ เปิดใจไปคุยกับเขาเลยสิ กล้าๆหน่อยสิเราอ่ะ
*ด้วยความที่ตอนนั้นเราก้เก้บแรงที่จะไปพูดบอกว่าเราชอบเขาขนาดไหน
_ต่อมา เราตัดสินใจว่า เราชอบเขา แต่ เขาอยู่ดีๆกับลูบหลังแล้วมาบอกว่า "ขอโทดนะเราไม่ได้ชอบอ่ะ". ตอนนั้นในใจนี่น้ำตาจะแตกแล้วด้วยความเป้นเพื่อนกันเราจึงตอบกลับว่า
"บ้าหรอ ใครว่ากูชอบ" ตอนนั้นก่ฝืนยิ้มทั้งทีข้างในไม่ไหวแล้ว
_อืมตอนนั้นก่เป้นวันศุกร์หลังจากกลับบ้าน ตามภาษาอกหักเขาก่จะเปิดเพลงเศร้าแน่นอน. ตามไปด้วยน้ำตาที่สะอึกสะอื้น
_พอเวลาผ่านไป (ขอข้ามบางเรื่องละกัลเดียวมันจะยาวมาก) เราสองคนก่เป้นเพื่อนกันอยุ่เราเคยมีประสบการณ์ดีๆความทรงจำดี เช่น ตอนที่เราเปิดเพลงใส่หูฟังอยุ่นั้น มันก่มาแย่งหูฟังข้างหนึ่งมาฟัง บ้าง และตอนสระว่ายน้ำรรมั้ง ในตอนที่เราคิดจะตัดใจเขาให้ได้
_จนจบม. 3 เราก่คิดว่าเราจะลองย้ายรรสักปีหนึ่งแล้วก่จะกลับมาแข้มแข็งอีกครั้ง
_หนึ่งปีผ่านมาเราก่กลับมารรอีกครั้ง. ซึงเรามั่นใจว่าเราแข้มแข็งพอที่เราจะลืมมันได้
_แต่พอเวลาผ่านไป1ปีกว่า. กับคนที่เราชอบนั้น เขามีแฟนแล้ว.
_ซึ่งอยุ่ดีๆความเจ้บปวดมันก่มาหาอีกครั้งตอนนั้นเราก่ทำเป้นมีความสุข เฮฮา ด้วยความที่เราได้คุยกับเพื่อนที่ห่างไป1ปี
_ซึ่งเราด้วยความที่เราเศร้าอยุ่ในใจ
หลังจากความที่เราทุกข์ใจอยุ่นั้น. มันก่ค่อยๆเป้นความเกลียดแทน. ด้วยความที่แฟนของเขาเป้นผญรุ่นน้อง เราก่มีความที่เราไม่ชอบ
บลาๆๆ (เพราะมันยาวววงวววมากกกกๆ)
สุดท้ายนี่เราอยากจะถามคนที่เข้ามาอ่าน ของเราว่า. เราควรทำอย่างไรดี เมือคนที่ชอบเขามีแฟนเป้นผญ และ เราควรใช้วิธีไหนบ้างที่เราจะไม่รุ้เจ้บอีกเพราะว่าเราเหนื่อยมากพอแล้ว